“Yolunu şaşırmış ne kadar mundar kelime varsa, gelip konuyor dilimin ucuna…“

Fareli Köyün Yalancısı’ndan…

O, Benim Tanıdığım İlk Şair!

En gururlanarak yazdığım yazılardan biri Soner Dayan Kitabı’yla ilgili bu cümleler. Hem lisansta hem de yüksek lisansta aynı sınıfı paylaştığım Soner, defterlerinde sakladığı, edebiyat panolarında bazen paylaştığı şiirsel yazılarının bir kısmını kitaplaştırdı. Hayatımda tanıdığım ilk şair Soner Dayan, geçtiğimiz ay ilk şiir kitabıyla ölümsüzlüğe giden yolda ilk adımını attı: Öbür Yüzlü Melekler.

KADAVRA
Öyle bir gülümsedin ki fotoğraflara
Sen gittin ama
Gülüşün -unutulmaz-
Çoktan işlemişti zamana

Ve ben
Bırakılmışlığın hoyratlığıyla
Avuçlarımda tuttuğum
Geçmişin ölümsüz sevinçlerini
Öylece
Savurdum hayata

Bi-mekanım şimdi
Knedi şehrimde
Ve yaralı ellerimde
Bir aşktan geriye kalan;
Kadavra

Öbür Yüzlü Melekler’i okudukça, her zaman gelişi güzel kullandığımız kelimeleri alıp böylesine yaşanabilir kılmak ne büyük bir beceri diye düşündüm. Belki günümüzün şair (!) geçinen çoğu popüler ismi “…ilmik ilmik sokuluyor tenime yazık bir yalnızlık” cümlesini kuramazdı, Soner gibi…