Hayat hızla akıp geçiyor. Daha dün gibiydi, Yahya Kemal Beyatlı İlköğretim Okulu‘nun bahçesinde koşturur dururdum. Ben 3. sınıftayken kardeşim Ziya başladı okula. Teyzem ve ondan yıllar yıllar sonra abim henüz adı Devrim İlkokulu iken aynı bahçenin hatıralarında yer aldılar. Bizden sonra aynı okula adım atan en küçüğümüz İbrahim de 10 yıl sonra Hüss‘e teslim ettiği bayrağı. Anasınıfını bitiren Hüss, geleneği devam ettirip aynı okula devam eder mi bilinmez. Aynı mahalle aynı okul, farklı mahalle farklı okul karmaşası; bağış parası adı altında astronomik kayıt ücretleri hengamesi… O şimdilik eğitim sektörünün çarpıklığının farkında değil; birebir etkisinde kalıyor olmasına rağmen.

2006’da benim üniversite mezuniyetimle başlayıp 2007’de Ziya ve İbrahim’in kep törenleriyle devam eden sırayı 2008’de Hüss de bozmadı ve geçen hafta yapılan mezuniyet gecesinde ilk kepini havaya attı. Bugün de anasınıfı öğretmeninin eli öpüldü, AFERİN’li karne alındı, babaannenin karne hediyesi hükmünde dondurma parası önce cebe sonra mideye indirildi. Bize de e-vren günlüğü’nün maskotu Hüss’ü aylar sonra ilk defa e-yaşam diyarına taşımak düştü :) e-vren günlüğü Evren’siz, Evren de Hüss’süz olamaz.