Zaman yok… Tarih yok… Ad soyad desen, o hiç yok. Her zamanki gibi beklenmedik bir anda değdi gözlerin gözlerime. Hesabını yapmadım, ne zamandır yabancıyım sana. Unuttuğumu sanmıştım, daha doğrusu seni kendime unutturabildiğimi… Seni hatırladığımda unutamadıklarım da varmış; bunu fark ettim. Savrulup giderken dağın yamacına, baktın ardımdan biliyorum. Hesap etmediğim zamanın içinde gözüne değmeden gözlerim, kaybolup gittim. Seni görmedim, sormadım, senden haberdar olmadım bir daha.
En olmadık zamanlar gülerdim, sessizliğimde. Sen, hiç beklemediğim zamanlarda şakalar yapardın çünkü. Bizden, iyi birer masal kahramanı olurdu. Güzel bir çift, iyi bir dost, sağlam bir sevda…
Beni unutma… Unutama… Sen de bunu isterdin hep… Hayatından çıkmamamı dilerdin… Senden iyi bilen yok, tel örgülerin ardında benim yüreğim. Sahipsiz, sevgisiz yaşayamıyor. Boş bırakmaya gelmiyor.
Hatırlamasam seni… Unutsam…
—
facebook sayfası: http://tr-tr.facebook.com/evrensoyucokphotoblogger
facebook’evreni: http://www.facebook.com/evrengunlugu
twitter’evreni: https://twitter.com/#!/evrengunlugu
e-vren’i reader’dan anlık takip et: http:
yazdığın herbir cümleyi okurken sanki ben yazmışım gibi geliyor,duyguların kelimelere dönüşü o kadar benziyor ki hep tanıdık geliyor:)