Dalıp gittiğimde, hep yalnızdım. Çok uzun bir süre sonra senden konuştum. Uzun uzun seni anlattım bir arkadaşıma. Bana yaşattıklarını, hissettirdiklerini, kaybettirdiklerini sıraladım. Adını vermedim, rengini almadım ağzıma. Ve seni görmedim bile…

Düş-idin / düş-düm / düştüm / düşündüm / öğrendim!

Şimdi bana seni sormuyor artık kimse. Önce ben unuttum adını sanını, sonra diğerleri. Hani hep şikayet eder dururdun ya birilerinden. Onlar da yoklar. Sen varsın diye var oluyormuş onlar. Öylesine dalıp gittim. Yaşadım / kandım / yandım / ben aşkı böyle tattım / sevdayı ben böyle olur sandım!

İki yürek var karşımda. Biri hayatımın çizgisini değiştirdi, yitip gitti. Diğeri gözlerimi açtı, çekip gitti. Bakıp kaldım hayatın oyunu karşısında. Yoluma devam ederken, yoluma çıkmasınlar diye bütün duam. Gönlüm benim, öyle seviyor ki, öyle eziliyor ki, basmasın kimse üzerine istiyorum. Bayramlar geçiyor, geceler nurlanıyor… Aramıyorum. Bu böyle gidecek. Yolum başka yol benim. Yüreğim başka seviyor / başka türlü seviyor / başkasını seviyor / bu yürek belki yeniden âşık oluyor…

—

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik