“Beni sever misin?” der gibi baktım gözlerine. Gözlerin “seni seviyorum” dercesine döndü gözlerime. Gözlerimiz yaşamış meğer ikimizden habersiz isimsiz aşkı…
Diz çöküp önünde ağlasam. Uzanıp yanına sarılsam sana, sarsıla sarsıla ağlasam. Sımsıkı sarılsam, ağlaya ağlaya sarsılsam. Kelimelerin tekrarı gibi, tekrar tekrar “seni sevdiğimi” söylesem. Sen olmayınca alamadığım nefesleri karıştırsam nefesine. Tutsam nefesimi, dalıp gitsem kollarında. Kollarında, dalıp dalıp gitsem gözlerine. Duymak istediğim sözleri, gözlerinde görebilsem. Görebilsem sözlerini, duyabilsem kelimelerini, duyup da dokunabilsem cümlelerine. Sonra sussam, hiç konuşmadığım gibi. Hiç konuşmasan, hep sussak.
Biz birbirimizi bir sevebilsek…
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
e-vren günlüğü sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Sadece Hiç konuşmasan, hep sussak.Böyledir sevgi yazıya dökülür duygular… Kimileri yaşar da yazıya döker,kimide hayalinde ki sevgiyi kaleme döker…Şu var seni seviyorum artık çokk kolay söyleniyor…Dilinden dökülür aşaması yoktur eskisi gibi kalbinden diline dökülmeden…