Her yılın Şubat ayını iple çekiyorum çünkü, Kitap-lık dergisi Şubat sayılarında geleneksel olarak Şiir Yıllığı yayınlıyor. Apayrı bir çalışma, bir kitap olarak üstelik. Derginin 100. sayısı bende hayal kırıklığı yaşatsa da Baki Asiltürk, hazırladığı Şiir Yıllı 2006 ile çok iyi bir iş çıkarmış. Kitap-lık’ın 102. sayısında Sabahattin Ali‘nin 100. yaşı sebebiyle özel bir dosya da var.

Bugün Pazar, Kitap-lık için ideal ama geç kalınmış bir okuma günü. Bunun yanı sıra {bu kelime çok karıştırılır bu arada, ayrı yazılacak} pazar pazar ciddi kararlar aldım. Ne de olsa yarın okul açılıyor, yeni bir eğitim dönemi. Dedim ki, artık pazar günleri bilgisayarın yanından bile geçmeyeceğim. İnternete girmeyeceğim, bilgisayara dokunmayacağım. Bunu ileride cumartesi günlerine de yayacağım ve artık hiçbir haftasonu internetin i’sine elime sürmeyeceğim. {Benim için tutması zor bir söz.}

Akşam eve girdiğim gibi cep telefonumu kapatacağım. Geçtiğimiz aylarda bunu başarmıştım. Her başarı takdir edilmez, kızan arkadaşlarımdan biliyorum :) Hele ki, yatarken yatağın baş ucuna koyulan cep telefonlarından midem bulanıyor artık.

Son hafta iki gitar dersini astım. Çok ayıpladım kendimi ama baktım gidesim yok. Öğrenemiyormuşum gibi hissettim. Bir yılgınlık, bir boş vermişlik. Ama bu gün, devam etme kararı aldım. Başladığı işi yarım bırakmak, bana yakışmaz :) Yarın akşam gitar omuzumda, yoldayım yine; hazır Yaprak Dökümü dizi müziğinin üzerinde çalışmaya başlamışken…

Dün öğleden sonra taktım MP3’ü kulağıma, mahallenin etrafında daire çizdim. Yürüdüm yürüdüm ve yürümeyi ne kadar çok özlediğimi fark ettim. Akşam da kuş gibiydim ne güzel. Spor gibisi yok. Yeni ders programım belli olsun, şu düzenli yürüyüşlerin elinden tutacağım yine.

Son yasak kararım. Bunu başarmak benim gibi çay tiryakisi biri için çok zor ama ciddi ciddi kafaya koydum: Akşamları çay içmek yok! Uykusuzluk ve kansızlık yapıyor. Üstelik sinir bir de… Uyku düzenim bozuluyor, yatakta dört dönüyorum. Ne işe yarıyor çay, aslında hiçbir işe.