Önce hiç ses olmadı. Sen orada, ben burada… Suskun duruşlarda dalıp gittik. Her seferinde farkettim, her sessizlik oluşunda yokluğunu. Sen kaç defa gömüldün yastığının altına kimbilir. Ben hayatın karmaşasında bile çıkarmıyorum aklımdan seni. Büyük bir hayal kırıklığıyla kapandı telefon. Dünya durdu sanki senin için. Zamansa akmıyordu. Öyle garipti ki susuşun. Hiç aklıma gelmezdi, hayatının benim elimden geçeceği. Ne vicdan ne yürek, kaldıramıyor bu yükü.

Yolumuz bir birleşti iki ayrıldı. Son bir çabayla, son bir umudu ayakta tutalım derken… sen orada ben burada, seslerimizi kaybettik… sonra hayallerimizi… Hayatın benim elimden kayıp gitti. Şimdi cesaretim yok ne sesini duymaya ne yüzünü görmeye…

Ama bilirim: “Aynı suda yüzer bindiğimiz gemiler.” *

(Son cümle “Cahit Saffet Irgat, DOST şiirinden)

—

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik