Küçük adımlar atıp, büyük laflar ettim. Alçak sesle konuşup, yükseklerden uçtum. Büyük lokma yedim, büyüklük tasladım; büyüdükçe küçüldüm. Ben, insanların gönüllerinin alçaldıkça kendilerinin yüceldiği gerçeğini fark edemedim. Komşum açken ben tok yattım. Canımdan bir parça üst katta kuru ekmekle soğan yerken ben alt katta kahkahalarla karnımı doyurdum. Bir yetimin başını okşayana cennet vaat edilirken, ben kollarından tutup cenneti kapı dışarı ettim. Bu dünya benim sandım, Allah! dedim, cenneti satın aldım sandım. Kırk minare dikerken cümle aleme karşı, mezarıma kırk bin kubbeli bir cehennem inşa ettim. Kendim ettim, kendim buldum. Yine de bunca yüzsüzlüğümle utanacak yüz bulamadım.

—

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik