Üçüncü ve dördüncü ders, 11A sınıfıyla pikniğe gittik. Öncesinde, haftaya cuma gerçekleştirecekleri şiir dinletisi için iki saat boyunca çalıştık. Biraz yorulup; birbirinden leziz ikramları haketmeleri gerekiyordu :)
“Kimsenin kısmetini kimse yiyemez“ diye bir söz vardır; Fransız turist Philippe de bizim piknik için hazırladığımız yiyeceklerden nasiplenen biriydi. Bulgaristan’dan başladığı yolculuğuna Türkiye’de devam eden bu ilginç fransıza, piknik alanına çıkarken rastgeldik. Öğrencilerim gidip davet ettiler ve hiç itiraz etmeden yanımıza geldi. Çoğunlukla yürüyerek, bazen de otostop çekerek seyahatini gerçekleştiriyordu ve nerede konakladığını sorduğumuzda sırt çantasındaki uyku tulumunu gösterdi. Daha çok yolu vardı: Pamukkale, Kapadokya ve tekrar İstanbul’a dönüş… Onun ingilizcesi kötüydü; bizimkisi kötünün beteri :) Türk mutfağının kendine has unlu mamülleri; aramızda evrensel bir iletişim kanalı kurmaya yetip de artmıştı zaten.
Okul dışı son etkinliğimi de bugün itibariyle gerçekleştirmiş oldum; “hocam seneye atanmazsanız yine buraya gelir misiniz?” sorularının arasında… Böylece son iki haftaya girmiş bulunuyoruz.