Bugün okula gittiğimde bana hazırlanan sürprizden habersizdim. Bir şeyler sezer gibi oldum binaya girdiğimde ama gün boyunca yaşayacaklarımı tahmin etmem mümkün değildi. 26 kişilik 9-A sınıfım, hem doğum günümü kutlamak hem de bana veda günü düzenlemek için haftalar öncesinden hazırlıklara girişmişler; bugün okulda herkesi organize etmişlerdi.
Sınıfın kapısına iliştirilen bir notla sınıfın tahtasındaki yazıya yöneldim. Tahtadaki yazı, bilgisayar sınıfına gitmemi ve oradaki tahtayı okumamı istiyordu. İstenilen yere gittiğimde sınıfın erkekleri “iyi ki doğdun” naraları ve alkışlarıyla karşıladılar beni. Sonra, sınıfın kızları tek tek içeri girdiler buz mavisi tişörtleriyle. Her biri bir şiirin tek bir dizesini söyleyip, ellerindeki gülleri verdiler ve sıraya dizildiler. “Gitme-Kal” demenin daha etkili bir yolunu bulmuşlardı:
Hazırladıkları her şeyin içinde “onları bırakmamamın, orada öğretmenliğe devam etmemin” ricası, mesajı vardı. İnternetten buldukları fotoğraflarımla hazırladıkları videoyu seyrettik göz yaşları içerisinde. Neler neler yazmışlar, neler neler düşünmüşler.. İnanamadım..
Doğum günü pastasını kestik; elleriyle hazırladıkları hediyeleri verdiler; bol bol sarıldık öpüştük… Kasım 2008’den beri yaşanan bir rüyanın son günlerinin hüznüne boğulmuştuk bir kere. Para versek tekrarı yaşanmayacak anlar mazide kalmak için hazır bekliyordu.
Oynadık, zıpladık, danslar ettik; fotoğraflar çekildik.. Ve oturduk, konuştuk… Çok çok teşekkür ettim onlara; yürekten sarıldım, tek tek öptüm hepsini. 28 yıllık hayatımda başıma gelen en güzel şeydi onlar. Dünyamı bir anda değiştirmişti her biri tertemiz yürekleriyle. Onların bunca ince fikirliliği, saflığı, sahiplenme duyguları karşısında ben onlar için daha ne yapabilirdim; sevgimden, arkadaşlığımdan ve kısıtlı zamanımdan daha öte onlara neyimi verebilirdim… Ben, şu an için en kıymetli varlıklarım olan öğrencilerimin onca hakkını nasıl ödeyebilirdim…
“Gitmeyin; bizi bırakmayın” diye bas bas bağıran o yüreklere, çarpık eğitim sisteminin çıkmazında ücretli öğretmen olarak, bu durumu nasıl izah edebilirdim… Beni aramayacakları, çok daha hoşgörülü, çok daha sevecen, bilgili “ama “kadrolu“ yeni bir edebiyat öğretmenine sahip olmalarını diledim. Onları aradıkça “şikayet” değil “güzel şeyler” duymak istediğimi; gelenin gideni aratmaması için dua ettiğimi söyledim.
Mektuplar yazılmış, notlar iliştirilmişti hediylerin arasına. O kocaman yüreklerden biri, ömrüm boyunca istediğim şeylerden birini cümlelere dökmüştü: Evren’in gençleri sizi asla unutmayacak!
Öğretmenlik öğrencilerin seni sevdiğinde güzeldir. Çok güzel fotoğraflar, orada Evren de olmak Evren’in gençlerinden biri de olmak güzel galiba.
Çok zor hocam öğrenci açısından çok zor. Alşıyorsun abi/abla yerine koruyorsun .Abim gibi seviyorum, çok iyi bir insan diyorsun. Sonra ayrılıyorsun. Geriye bir çift gözyaşı.Sizin gibi öğretmene, abiye sahip oldukları için arkadaşlarım çok şanslılar..
Aferin.
çok güzel zaman geçirdik hem ağladık hem güldük ama yine de sizinle olduğumuz için vakit çok güzel geçti sizi asla unutmayacağız. sizi 9a sınıfındaki kuzucuklarınız çok ama çok seviyor.
bir taraftan ne güzel böyle meslektaşlarım var diyorum, o öğrenciler adına yürekten seviniyorum.. bi taraftan da şu çarpık sistemin ceremesini çekmene, ücretli kadrolu çıkmazında senin ve öğrencilerinin canının yanmasına inanamıyorum.. biliyor musun öğrencilerinin yaşında bir kuzenim var ve öğretmenini anlatıyor; gelip masaya oturup “açın okuyun kitabı” deyip giden, emekli olup tekrar dönenlerden, kolunu kıpırdatamayan bir öğretmen(!) işin maddi boyutu var demek ve hak vermek istiyorum ama insanın hiç mi vicdanı sızlamaz boş boş gelip oturmaktan ve bu insan kadroluymuşmuş ve senin gibi pırıl pırıl öğretmenler kadro almak için uğraşıp duruyor.. şimdi KPSS reva mı sana, bana, hepimize? 10 yıldır matematiğin m’sini görmeyip, şimdi bunlara çalışmak, çalışmak zorunda olmak ve atandıktan sonra ingilizce anlatırken havuz problemi bilgileriyle ne yapacağını bilememek insanı deli ediyor.. neyse evrencim çok doluyum, bu böyle uzar gider.. dilerim bundan sonrası güzel olur, dilerim KPSS için gecesini gündüzüne katan bunca insan emeklerinin karşılığını alır, dilerim yaa..
Evrenciğim
Yakışır sana hak ediyorsun ki,Rabbim sana bunları yaşatıyor.Çok duygusal anlar yaşamışsın.Mutlu,sağlıklı nice yaş diliyorum.Allah yar ve yardımcın olsun.Bahtın ve şansın açık olsun bu dualarım çokkkk içten sana,öğrencilerin çok şanslı senin gibi bir öğretmenleri olduğu için ve olacağı için.
anlattıklarını fotoğraflarıyla beraber burda görünce çok etkilendim..
o güzel öğrencilerine sarılıyorum,onları yetiştiren evren öğretmenin önünde saygıyla eğiliyorum…
Ne kadar güzel kareler… Mutlu yıllar… Öğrencilerin de senin gibi bir öğretmene bir seneliğine de olsa sahip oldukları için çok şanslılar. Ömür boyu seni unutmayacaklarına eminim.
“Ne verirsen elinle o gider seninle” derdi rahmetli Annanem…
Seni tanıdığım ilk günden beri bu sevginin, bu değeri ölçülmez duyguların senin için kaçınılmaz olacağını biliyordum.
Sen tertemiz bir yürek taşıdığın sürece de bu manzaralar tekrarlanacak.
Evren’in çocukları da böyle olur işte.
Evren gibi TERTEMİZ YÜREKLİ…
TEBRİKLER HOCA’M !
öğrencileriniz sizi nekadar seviyor, nekadar güzel iletişim kurmuşsunuz.
doğum gününüz kutlu olsun :)
dün hayatımızın en güzel günüydü sizin gibi bir hocaya sahip olduğumuz için çok şanslıyız 9A sınıfı sizi çok seviyor. Bizi hiç unutmayın
merhaba evren hocam bizimle geçirdiğiniz bu özel anları bu sitede paylaşmanız çok güzel. bunun için teşekkür ederim. benim de hayatımın en güzel günü dündü. dün bizi şiir sözlüsü yaptınız ya kendi yazdığım şiirimi okumuştum çok beğenmiştiniz ya o şiiri size armağan ediyorum ve unutmamanız için buraya yazıyorum:
SEMADA YILDIZLAR O GELMEZ DİYOR
RUHUM BU HİTAPLA BEZGİN ERİYOR
EN GÜZEL RÜYALARI ANDIRAN ENGİNLERE
EN GENİŞÜMİTLERLE AÇILMAK İSTİYORUM
BEKLİYORUM FIRTINA DİNMİYOR BU DENİZDE.
BU DENİZDE EN ISSIZ KARANLIKLAR YAŞIYOR
BENİM İÇİMDE YAKTI SANKİ GRUBU AKŞAM
SENİN KİRPİKLERİNDE BİR DAMLA OLDU AKŞAM
AYIRMA GÖZLERİNİ GÖZLERİMDEN BU AKŞAM
BÖYLE SAATLERCE BAK BÖYLE ASIRLARCA BAK
YETERKİ KAPANMASIN O GÖZLERİN
SONSUZLUĞA DOĞRU BU AKŞAM
Geçirilen zamanın uzunluğu ya da kısalığı değil önemli olan! Tıpkı senin yaptığın gibi bir dönem sadece bir dönem tüm sevgisini, emeğini cömertçe sunan, arkadaşlığını bizden esirgemeyen bir hocam oldu benim de, hala da var, hep olacak da. Ondandır ki hayatlarında hep yerin olacağından eminim.
Güzel izler bırakıyorsun,
öğrencilerine, bize, hayata…
Hep böye kal,
hoşça kal…
Bu arada mühim ikazlarını (önemli uyarılarını:)) okuyunca, dilimize gösterdiğin hassasiyeti görünce bir kez daha mutlu oldum.
Bu konuda yalnız olmadığımı görmek güzel:)
Sevgili Evren ;
Ne yalan söleyeyim kıskandım seni :) Hayatın boyunca bu sevgiyi hep görmen dileğimle..
harika gerçekten ya..ne kadar hoş şeyler hazarlamışlar..
ben okudum gözlerim doldu duygulandım.. sen bizzat yaşadın.. Çok çok güzel olmalı.. Aranızdaki sevgi büyük.. Öyle büyük ki.. Ne mutlu ..
Çok şanslısınz! Gerçi bu şanstan da öte emek, yürekten sevme işi. Gerçekten bir an sizin yerinizde hissettim kendimi. Karşılıksız sevme, sevilmeyi yaşadım biran. O ana kendimi çok kaptırmışımki sizin ayrılığınızın acısını, hüznünü kendi yüreğimde hissettim. bunun da farkına gözlerimden süzülen, yanaklarımı ıslatan gözyaşlarıyla daha iyi anladım.Mutlulukla dolu aynı zamnda hüzünle… Bu tarifi mümkün olmayan bir şey!
Çok özel insanlar hissederler bu duyguları. Onlar küçücük bedenlerinde o kadar büyük bir kalp taşıyorlar ki bedenleri büyük ama yürekleri küçük insanlara inatla… Ne mutluku size böyle güzel anılarla ayrılmışsınız onlardan. Her şey gönlünüzce olsun!
Sevgili meslektaşım ve adaşım,
Yazdıklarını, hissettiklerini bire bir olmasada benzerlerini meslek yaşantımın ilk yılında bende yaşıyorum. Hakikaten kelimelerle anlatılamayacak kadar büyük duygular yaşıyorum…
Paylaşımın için teşekkürler…
Ne mutlu sana Evren yeni nesilin senin gibi eğitimcilere hem arkadaş hem öğretmen olan eğitimcilere çok ihtiyacı var hayata kazandırdığın her genç senin için en büyük armağan…
nice mutlu yıllara eli baston tutan yaşlı bir dede olduğunda dahi unutulmaman dileğiyle :)))
Öğretmenliğin en güzel anı bu işte… Öğrencilerinin kalbinde çok güzel bir yerin olduğu kesin. İfade ediş şekillerinden belli: İnce, duygusal ama esprili:)) (Ben de kendi adıma buna benzer bir durum yaşıyorum bu günlerde ve ne hissettiğini bir nebze olsun anlayabiliyorum…) Seneye öğrencilerinle biraraya gelirken kadro güvencesini de yaşaman dileğiyle…