Asker arkadaşım Ali, cumartesi sabahı 12 cevapsız çağrısının sonunda beni nihayet uyandırabildi ve Aydın’da olduğunu söyleyerek bana harika bir sürpriz yaptı ;)
Ali’ye ilk gün Aydın’da kocaman bir daire çizdirdim. Az olsa da Aydın’da görülmesi gereken yerleri gezdik. Benim cânım memleketimin merkezinde daha başka gösterecek yer olmadığını düşünerek istikameti İzmir’e yönelttik.
Ali, İzmir’i daha önce hiç görmemişti. Pazar sabahı trene atlayıp soluğu Basmane’de aldık. {Bu arada yıllar yıllar sonra trene biniyorum. En son bıraktığım tren ile şimdiki otobüsvari trean arasında çok fark vardı.}
Her zamanki gibi Kızlarağası Hanı haftasonu sebebiyle kapalıydı. Kemeraltı çarşısını da hiç bu kadar tenha görmemiştim. Meşhur Tarihi Asansör, İzmir’e yola çıkmadan ilk hedefimizdi; öyle de oldu. Kızlarağası’ndan sonraki ikinci sevgilim oluyor kendisi ;)
Daha çok kıyı şeridini dolaştığımız İzmir’i seven ama çok sevmeyen Ali’ye göre Aydın çok daha güzel ve ileride yaşayabileceği bir şehirdi ;)
Yeri gelmişken şu konuda da birkaç cümle yazmalıyım: Asker arkadaşlığı benim için çok özel bir dostluk. Onlar, askerlik günlerinin bana kattığı en önemli kazançlardan biri kesinlikle. 2008 Mayıs’ta ayrıldığımız arkadaşlarımızın çoğuyla hâlâ daha görüşmeye, paylaşımda bulunmaya devam ediyoruz. Askerliğini yapan herkes hemen hemen aynı tecrübeleri yaşamıştır ama hepsi de askerden sonra arkadaşlarıyla iletişimini sağlam tutmayı becerememiştir. Biz, bunu başarabilenlerdendik ve ben kendimi bu anlamda çok şanslı hissediyorum.
evrengunlugu.net
2010-2011 dönemindeki yayın süresince Acil İhtiyaç Projesi Vakfı‘nı, AİP Vakfı’nın proje ve çalışmalarını gönüllü olarak desteklemektedir.
@Büşra, yıllar sonra yeniden yorum yaptın; gözümden kaçmadı ;) Vefasından dolayı rahmetli dedeni, azminizden dolayı da siz torunları kutluyorum ;) Deden nur içinde yatsın inşallah, asker arkadaşı çok özel, ev arkadaşlığına, üniversite arkadaşlığına vs hiç benzemiyor. Bu elbette bizim yaşadıklarımıza bağlı, kimilerine göre değişir. Benim şansım, gönlü güzel 25 kişiyle aynı bölüğe düşmüş olmaktı.
asker arkadaşlığı…
yazını okuyunca aklıma geldi.
Rahmetli dedem 75 küsür yaşında, o halinde bize geldiğinde geçen senelerde, askerlik arkadaşlarını aramıştık.. elimize isim veriyordu ve yer biz internetten ordan burdan rehberden bütün o isimlerdeki numaraları tek tek arayıp biz dedemizin askerlik arkadaşını arıyoruz siz misiniz acaba diye yaşını askerliğini nenrdre yaptığını falan soruyorduk :)Çok eğlenceli konuşmalara tanık olmuştuk tabi o zamanlar epey gülmüş idik… Böyle iki üç kişiye ulaşmıştık ve dedem hemen onları ziyarete gitmişti.. :) İlginç yıllarr sonra böyle bir girişim.. böyle bir değer :)