21.30 İzmir uçağına binmek için bekliyorum. Tam 219 gün önce 28 Eylül akşamı otobüsle geldiğim İstanbul’dan en küçüğümüzün, Evren’in En Muhteşem Efe’sinin düğünü için birkaç günlüğüne ayrılıyorum.

156 günlük askerlik rekorumu kırdım İstanbul’da. Aydın’ı terk edip (ki bir terk ediş değildi bu, ağır bir ifade oldu) yola çıktığımda yedi aydan fazla bir süre geri dönmeyeceğimi düşünmemiştim. İstanbul yerinde duruyor ama bu şehirde her şey öylesine hızlı akıyor ki çoğu şeyin üzerine durup düşünmeye vaktim olmadı. Belki dursaydım daha çok yorulacaktım, düşünseydim daha çok gurbet acısı çekecek; ailemi daha fazla özleyecektim.

219. gün… Yaşadığım şehir olan İstanbul’dan ilk ayrılışım. Hâlâ daha onunla karşılıklı oturup konuşamadık. Ben yeni bir hayat kurmanın telaşında, İstanbul yeni hayatlara ev sahipliği yapmanın telaşında birbirimizi dinlemeye, anlatmaya vaktimiz olmadı.

Aslında Aydın’a gitmeden tam 1 yıl kalabilirdim burada. Bilen bilir; yorgunluklarım, kırgınlıklarım, unutmak istediklerim, hatırlamak istemediklerim var benim aşk’la bağlı olduğum doğup büyüdüğüm Aydın’da.

e-vren günlüğü’nü inşa ettiğim şehir… Evren’i büyüten şehir… Benim için ağlanası hasretlerin, unutulmayacak anıların olduğu muhteşem şehir. Gönderdiğin gibi olmadığımı söyle bana ve 2010’dan beri yaşananları ikimiz de unutalım bu defa.

facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik