Ah O Balkon!

Babamdan çok babam; canım abim. Çocukluğun da bizde; gençliğin de!
Oturma odasının balkonunda, o divanın üzerinde yine otursak… Ağustos böceklerinin sesi Aydın – İzmir yolundan geçen arabaların sesine karışsa. Hüss doğmamış olsa; İboş daha emekliyor olsa; Ziya emziği hâlâ emiyor olsa. Arada uçak geçtiğinde ‘babam bu uçakta mı?’ diye sorsam; yeşil kilimin üstünde yer sofrasında annemle dört kardeş yine yemek yesek, çay içsek.
O balkon… Ah abim, ah o balkon!

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir