Kimsesi olmuyor insanın değil mi bombalar yağarken tepesine…
Kurşun askerlere özenirdim yıllar önce. Kaplumbağalara imrenirdim. Kendimi hiç sevmezdim. Yorganın altında saklarken küçücük bedenimi, dünyadaki hiçbir sesi bir daha duymak istemezdim. Keşke, bir kaplumbağanın kabuğuna sahip olan bir kurşun asker olarak büyütseydi hayat beni.
Ateş düştüğü yeri yaktığında, yapayalnız bırakıyor dünya seni değil mi?
Eşyalarımı toplayıp gitmek isterken -isterken değil bunu gerçekten yaparken- seni gördüm bir pencereden bakarken. Sonra yaklaşınca, penceredekinin aslında ben olduğumu anladım. Öyle mahzun bakacaktım ve sen yanımda olmayacaktın. Yine savunmasız, yine korumasızdım. Bıraktım eşya toplamayı, kapattım çekmeceyi. Kaçışı yoktu bu yaşanılanların.
Tek başına kalakalıyorsun değil mi bütün yollar tıkanıp kaldığında.
Ben bir fotoğraf çekiyorum, içine seni de koyuyorum. Ben bir resim yapıyorum, içine seni de çiziyorum. Ben bir aşk yaşıyorum, yüreğimde seni de büyütüyorum. Ben seni seviyorum, işte o zaman geçmişimi siliyorum. Ben artık tek satırlık bir nefes alıyor, tek nefeslik bir aşk yaşıyorum.
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
bir kaç güzel satır… evren; dipsizliğin derinliklerine izahat getirmeye çalışıyor yine…
Her okuduğumda kendimden çok şey bulduğum bir yazı…
Yüreğine sağlık!
Ben de etkilendim.Ellerine saglik.
“Tek başına kalakalıyorsun değil mi bütün yollar tıkanıp kaldığında.”
malesef evet
Yüreğine sağlık… Yine hoş bir tad bıraktı yazın. Ve derinlerden birşeylere dokundu yine..
Bu satırlar okuduğum bir kitabı anımsattı bana… “Bin Muhteşem Güneş”. Onun önsözü kadar çarpıcı,sonsözü kadar gerçek olmuş…
bazen dalıp gidiyorum uzaklara. gözümün görmediği yüreğimin beni alıp götürdüğü yerlere … bir bakıyorum ki yanımda kimser kalmamış..yalnızlıktan korkup gözlerimi açıyorum , ve kendimi siyah beyaz bir filmin içinde buluyorum muzdarip bi şekilde….. (evren abi yüreğine sağlık çok güzel bir çalışma olmuş . artık evrenin günlüğü hayatımın bir parçası oldu nasıl sabahları böreğimi çayımı hiç aksatmadan önüme koyuyorsam , atık hiç aksatmadan da evrenin günlüğü nü takip ediyorum :) )
Ne yazsam hiç bir satıra sığmayacak içimden, derinlerden dilimin ucuna kadar gelen şeyler. Hiçbir nefes yetmeyecek anlatmaya. Küçük bir çocuğun kocaman yüreğini taşıyorum yaşım kaç olursa olsun. Ama her yaşta korkular ve yalnızlıklar biriktiriyorum. Çekip gitmek istediğim zamanlarda adımlarım uzaklaştıramıyor beni kendimden. Aynaya yansıyan halime takılıp kalıyor gözlerim ve olduğum yere bırakıveriyorum ruhumu.
Bana da bunları yazdırdı ya Evren yüreğine sağlık…
AttiLa İLhan tadinda bir yazi oLmu$ Evren
yuregine sagLik cok begendim
iyi caLismaLar…
bütün gözyaşları aynı mı kokar? biraz tuzlu…biraz agır..ya da ben aglayınca senin kokunu mu buluyorum gözyaşlarımda..