Doğum günü pastasının şekli şemali önemli değildir; önemli olan doğum günü vaktinden önce, vaktinde ya da vaktinden biraz geç de olsa hep beraber kutlayabilmektir ;)
Biz de İlknur, Deniz, Fatih ve Ozan‘la öyle yaptık. Ziya‘nın doğum gününü geçmiş yıllardaki Pizzalı doğum günü pastası kadar kötü olmasa da elmalı paydan yapılmış bir pasta ile kutladık; kutlandık ;)
—
facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik
İlknur‘un müthiş fikri ve organizatörlüğünde Ziya‘nın yarınki doğum gününü bugün kutlamak için ona sürpriz yaptık. Üzerinde doğum günü mumlarıyla Ziya’nın pizzası önüne getirildiğinde verdiği tepki, buraya yazılmayacak ama hafızalardan da silinmeyecek türdendi :) Arkadaşlar çok pardon yahu :)
Günler öncesinden “pişşt, Ziya yanında yok değil mi, benimle konuştuğunu belli etme“ şeklindeki telefon bağlantısı ile İlknur, Deniz‘le “hmm tamam olsun“ şeklinde onayladıkları sıra dışı fikri bana da sundu. “Ya kardeşim yaş pasta da çok klasik, şekil yapalım“ tarzındaki sıra dışı bakış açısı sonucu soluğu pizzacıda aldık. Herkes bir yerlerdeydi, ayrı ayrı yerlerden koşa koşa toplandı. Pizzacıdaki arkadaşa sıkı sıkı tembih edildi: “Sarı saçlı yeşil gözlü çocuğun pizza menüsüne bakın bu mumları koyup getireceksiniz“ denildi. Sonrası malum :) Gerisini anlatmak isterse bu sayfalar Ziya’ya açık :)
Büyükten başlayayım: İlknur, kırmızının ağır bastığı bu güne özel kıyafetiyle göz dolduruyordu :) Tepeden tırnağa son derece şıktı. Doğum günü organizasyonunu kendisinin yapmasının dışında sanki bir gala gecesine katılıyor edasıyla olayı ciddiye almıştı. Günün sürprizini en çok önemseyenlerden biri de Ozan‘dı. Çizgi film karakterli çantasını saymazsak o da Ziya’nın doğum gününü son derece önemsemiş, bir basın mensubu edasıyla olayları an be an görüntülemişti. Deniz için yorumumu bizzat yüzüne yaptım, burdan yazmak istemiyorum. Küçük oyuncak bebeğiyle objektiflere gülümserkenki enerjisi, doğum günü ziyafeti boyunca hafif bir hastalıkla gölgeliydi. Doğum günü çocuğu kardeşime ise yeşil gözlerinin bugün daha bir ışıl ışıl ve yeşil olduğunu söyleyerek hemen detaya giriyorum:
İlknur’un mağazada unutulan kredi kartı, süper menünün salam ve sosisli gelme faciası, bu facia üstüne ikinci bir facia yaşanması, üst üste giyilen ciciler, “bu benim abim olamaz“ tarzı tavırlar, “D&R neresi?” gibi tuhaf bir yaklaşım, erkek reyonundaki arkadaşı patronuna söyleyip tebrik etme nezaketi, Vardar pastanesi klasiği, tadına doyulmaz tatlısı, gelmek bilmeyen Selime ve düşen enerjimle birlikte dinmek bilmeyen ayak ağrısı vesaire vesaire.
Bugün 29 Ekim ve kardeşim Ziya‘nın bu yeryüzünde 21. yılını doldurduğu gün. Dün İlknur, Fatih ve Deniz‘le bir sürpriz yapıp kutladık doğum gününü, bugün de ailecek… Deniz’le Ziya baş başa iftar yemeğindeydiler önce. Sonra küçük bir kutlama kendi aralarında… Biz İlknur ve Fatih’ le bu zaman zarfında Ziya’ya hediye bakıyoruz. Simit Dünyası’na getirecek Deniz, Ziya’yı. Biz orada pastayı filan ayarladık, bekliyoruz. Küçük ve sade ama içten bir doğum günü kutlaması… Yitirilmemesi gereken dostlukların bir kere daha altı çiziliyor böyle günlerde. Oysa yaşlanıyor insan; neyini kutlayacaksın doğduğu günün?
Bu akşam iftar yemeğinden sonra ailecek kutladık Ziya’nın doğum gününü. Senelerdir aynı film oynuyor sanki, senaryo ve kadro değişmeden: Annem, abim, Sedanur, Hüseyin, İbrahim, Ziya ve ben… Gerçekten öyle mi? Gün gelecek bu isimler eksilip masamızdan yeni yüzler gelecek yerine. Evlenip çoluk çocuğa karışacağız. Yeni insanlar girecek hayatımıza. Ve bir daha doğum günlerinde bir araya gelemeyeceğiz ailemizle… Her yıl fotoğraf çekildiğimiz insanlar değişiyor. Değişmeyen isimlerinse yüzü değişiyor.
Her yeni bir doğum gününde yaşlılığa bir adım daha yaklaşıyoruz. Ölüm daha bir hissettiriyor nefesini ensemizde. Ama biz inadına doğum günlerini kutlamaya devam ediyoruz sevdiklerimizin; acı bir gerçeği görmezden gelerek. Oynuyoruz hepimiz çünkü çok iyi biliyoruz: Yarın yitireceğiz madem sevdiklerimizi, doğum günleri bari bahane olsun bir araya gelmek, sevgimizi sunmak için.
Doğum günün kutlu olsun ZİYA’ m!
