Öğrenim Ve Katkı Kredisi Borçları

Üniversite öğrenimim sonucunda devlete maddi borcum şu an için 5000 YTL. Buna yüksek lisans için aldığım öğrenim kredisinin geri ödemesi de eklendiğinde borcum 11 BİN YTL’yi bulacak sanırım. Lisansta aldığım öğrenim ve katkı kredilerinin geri ödeme planı üniversite mezuniyetimden 1 yıl sonra elime ulaştı. Ödeme planında 2 yıla yayılmış 3’er aylık taksitler şeklinde borcun tahsil edileceği belirtilmiş. Her 3 ayda bir 641 YTL taksit ödemem gerekiyor.

Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu‘na durumumu bildiren bir dilekçe yazarak ödemelerin 1 yıl ertelenmesini talep etmiştim ve dün bunun kabul edildiğini öğrendim. Henüz öğretmen olarak atanmamış veya sigortalı bir işte çalışmaya başlamamış “borçlular” için bu sevindirici bir haber. En azından bir süreliğine de olsa rahatlamanızı sağlıyor bu erteleme.

Eğer böyle bir durumla karşı karşıyasanız, herhangi bir sigortalı işte çalışmıyor ve ödemeleri yapacak geliriniz yoksa Aralık ayını yarılamadan en kısa sürede Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Personel Daire Başkanlığı’na bir dilekçe yazmanız gerekiyor. Bu dilekçeyi APS ile Cemal Gürsel Cad. No.61 Cebeci 06590 Ankara adresine gönderdikten sonra başvurunuzun değerlendirmeye alınıp alınmadığını da 0312 363 87 70 numaralı telefondan 6‘yı tuşlayarak öğrenmeniz mümkün. Keşke üniversiteden mezun olur olmaz iş hazır olsa da kimse borç ödemelerini erteletmek zorunda kalmasa :)

İTİRAFLARIM

Geçen ay {şurada} on bir ay sonra evlenirmişim diye takılmıştım kendime. Bugün öyle şeyler yaşadım ki benim evliliğim biraz daha tehlikeye girdi sanki. Şimdi elini vicdanına koy ey ziyaretçi, itiraflarımı oku da kızın olsa bana verir miydin? hele bir söyle :)

İlk acınılası itirafım: Elimi kestim. Demek ki sakarım ve aylarca parmağındaki yarayla boğuşmuş, onca sıkıntı çekmiş biri olarak fazlasıyla ihmalkarım. Üstelik hastane odasında kitaplarımı doktorun masasına koyarken nasıl becerdiysem kestirmişim elimi. Bitmek bilmeyen doktor muayenesi boyunca elimde peçete kanı durdurmaya çalıştım. Koca poliklinikte bir yara bandı yoktu. Eve dönerken eczaneden aldım da öyle rahat ettim. Hazır hastaneden bahsetmişken detaylara da gireyim. Böylece neden evlenilesi biri olmadığımın ikinci ispatını da sunayım: Hastayım! Bildiğiniz hasta işte. Doktor orama burama vurdu, reflekslerimi ölçtü, esne-gül dedi, gözlerini yum kaşlarını kaldır dedi, sonra benim anlamadığım terimler çıktı ağzından. Başımda iki bayan bir erkek doktor… Bir ara nasıl boşluk bulduysam onca yat-uzan-yürü’lerin arasında genç bayana “siz tıp öğrencisi misiniz?” diye sorma dangalaklığında bulundum. Meğer arkadaşın mesleğinde henüz ilk yılıymış. İhtisasını mı yapıyormuş ne. Önemsemeyen bir ses tonuyla “Hı öyle mi?” deyip salak ayağına yattım artık.

Günün en ağır itirafı: Doktor odasında çocuklar gibi şendim. Oradan oraya zıplarken bir anda gözüm tartıya takıldı. Uzun süredir kilomu ölçmemiştim. Gözlerime inanamadım tam 80 killoyum. Üstelik iki haftadır “pis” rejimdeydim. Yaramış sanki, daha bir olgunlaşıp dolgunlaşmışım. Yıllardır 76’nın üzerini görmemiştim, başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hastalığıma gelince: Doktorun da tahminine göre stres kaynaklı bir rahatsızlık. Komik biraz, burada anlatıp da gülünç duruma düşmeyeyim :) Doktor tam emin olabilmek için korktuğum cümleyi sarf etti: Kan tahlili. Yarın kötü bir gün olacak, şimdiden sezinleyebiliyorum :(

Ve en acınılası, en can alıcı itiraf: Bunu okuyunca e-vren günlüğü’nden ayrılacağınıza, bir daha adımı bile anmayacağınıza adım gibi eminim. Öğrenim Kredisi almaya hak kazandığım için bugün noterdeydim. Sağda görmüş olduğunuz üzere tam 6.300 YTL (Altı milyar üçyüz milyon lira) değerinde senete imza attım. Lisanstaki öğrenim ve katkı kredi borcumla beraber artık devlete toplam 11 Milyardan fazla borcum var. Ben bu borcun taksitlerini ödeyeceğim diye düğün müğün yapamam epey bir süre. Hem kim sakar, hasta, şişko ve devlete milyarlarca borcu olan birine kızını verir ki? Ben olsam ben de vermezdim :)