Ailemizi ilgilendiren beklenmedik bir gelişme olunca ani bir kararla Çarşamba akşamı Aydın‘a gittim. Ana ocağına içimizi burkan bir gelişmeden dolayı gitmiş de olsam bir arada keyifli üç gün geçirdik; ailecek iftar sofrasında buluştuk. Yeğenlerim Hüss ve Zeynep‘i kucakladım; ayak üstü de olsa Harun‘u gördüm. Çocukluğumun geçtiği yan balkonda yıllar sonra doya doya oturmanın tadını çıkardım; balkon deyip geçmedim, o balkona dair çocuk anılarımı gözümde canlandırdım. Hatta Alperen‘le balkonda uzun bir aradan sonra sohbet ettik. Şimdiki binalar henüz yapılmamıştı ve küçüklüğümüzde Alperen’le balkondaki divanın üzerine oturur İzmir-Denizli yolundan geçen arabaları sayardık; genelde en güzel arabalar ona denk gelirdi. Continue reading →