Tag / saliha toksoy

by Evren Soyuçok

Bir Perşembe Yazısı

Yılda iki defa faranjit olmaya alıştım artık. Her zaman aynı iğrenç espri: “Öğretmen olamadan, hastalığını oluyorum” :)

Bağışıklık sistemim hepten zayıflamış artık. Ne kadar yavaş iyileşiyorum. {Hoş iyileşiyor muyum o da belli değil ya!} Neyseki sesim yerine geldi :)

Tam iyileşemediğim için İstanbul’a gitmekten vazgeçtim. {Salih’a senin sözünü dinlediğim için değil :) }

Bu cumartesi yeni bir ingilizce kursunda yeniden ingilizce öğrenmeye başlıyorum :) Yıllardır 2 insan olmayı beceremedim. Bu defaki kurs çok iddialı sözlerde bulundu.

Şu kalorifer böceği dedikleri sarı bir böcek var ya. Ben onları öldürmeye kıyamıyorum. Bir de uçmaya başlamış bunlar. Mutasyona mı uğradılar ne. Karıncaları da seviyorum ama uyuz da oluyorum onlara. Neden gidip gidip su yığını olan yerlere giderler. Strese giriyorum boğulacaklar diye. Peçeteyle alıp kurtarıyorum, yok yine suyun içine girip ölmeye çalışıyorlar. Anlamadım gitti :)

Seda Sayan, Padişah Halı reklamlarında “Eeee Sultanlara Yaraşır Halı” diyor. Türkiye’de kaç kadın sultan? Ya da kaçı sultan standartlarında bir hayat yaşıyor. Hadi onu da geçtim. Kaç kadın “Sabahların Sultanı” diye program yapabiliyor ki… Hal böyle olunca reklam sloganından da şu sonuç çıkıyor: “Sadece Seda Sayan’a yaraşır halı!” Siz gidin Merinos kullanın, sıradan ev hanımlarına yaraşır halı :)

by Evren Soyuçok

İlk İstanbul Buluşması

Kartal’dan Kadıköy’e… Kadıköy’den vapurla Eminönü’ne… Sonra Zeytinburnu… Saliha karşılıyor beni. “Evren seni bembeyaz gönderdik, kapkara olup dönmüşsün“ diyor. The Island‘ın bendeki ilk izi şimdilik bu olsa gerek :) Uzun ve güzel bir yürüşten sonra Zeytinburnu Belediyesi‘ndeyiz. Gençlik Merkezi’nin toplantısına katılıyoruz. Mesut‘un geleceğimden haberi yok. Toplantının ortasında beni görünce kısa bir şaşkınlık yaşıyor :) Gençlerin Ramazan Ayı ve 2008 yılı için planladıkları projeleri dinliyorum. Bazı yerlerde dilimi tutamayıp burnumu sokuyorum :) Bu gençler sosyal sorumluluk projeleri yapabilmek için Cumartesilerinin birkaç saatini harcarken, Türkiye’nin pek çok yerinde birçok genç dünyayı umursamayıp kendinden geçiyor diye geçiriyorum içimden.

Mesut ve Saliha ile koşa koşa tramvaya, oradan da Sultanahmet’e Esra ile buluşmaya gidiyoruz. Batuhan dışında Bursa’daki Çok Çeşitliyiz atölyesi katılımcı ekibi tam oluyor. The Island – ADA’yla ilgili merak edilenlerden konuşuyor, eskileri deşiyoruz. Beraber yurtdışında Eylem 1.1 yapma kararı veriyoruz :) Esra’yla 45 dakika sonra kalkacak vapuru beklerken, sallanıp duran ama ilk başta neden sallandığını anlamadığım bekleme salonunda simit yiyip ayran içiyoruz. Gece 23’e yaklaşıyor.

Projelerin en güzel tarafı işte bu oluyor: İstanbul ya da Ankara’da… yolunun düştüğü çoğu yerde ömrün boyunca unutamayacağın güzel dostların oluyor. Bugün inanılmaz keyifliydim onlarla görüşmekten dolayı. Yarın büyük bir buluşmanın ayrı bir heyecanı var içimde. Nihayet beklenen görüşme gerçekleşecek ve Nişantaşı’nda blogerların blogerı sevgili Umar‘la bir araya geleceğiz :)

by Evren Soyuçok

İyi ki Varsınız

Canım ailem, sevgili Ayben, dosttan – kardeşten öte Harun‘um, canım kardeşlerim İlknur ve Fatih, bizim kız Deniz, hakim adayımız Betül Atlı, Çağrı Paçin, Ebruların Sultanı, Gülbahar, Güneş Yeşim, Neşe Altunal, Özlem Bilgi, Salih’im, Saliha Toksoy, Yasemin Hanım ve sınıf arkadaşlarım…

Dün doğum günümde beni unutmayıp aradığınız ve yanımda olduğunuz için teşekkür ediyorum :) Bu yol tek başına yürünmüyor, tek başıma yürütmediğiniz için de teşekkürler…

Yapayalnız bir doğumgünü sabahına gözlerimi açtım, hayatımda ilk defa. Ama akşama doğru Harun‘un sürprizi, akşam Fatih ve İlknur’un doğum günü organizasyonuyla bir kere daha yalnız olmadığımı, ne kadar da zengin olduğumu anladım. 2007’nin 26 Haziran’ı benim için çok önemliydi çünkü içimden bir his bunun Aydın’da ve ailemle geçireceğim son doğum günü olduğunu söylüyordu… Dün, belki de bunun bir provası yaşandı. Neyseki gece annemle kavuştuk yeniden :)

by Evren Soyuçok

Çok Çeşitliyiz!

Teknolojinin azizliğine uğrayıp da katılım e.postasını alamayınca “Çok Çeşitliyiz“ atölyesi başvurumun onaylanmadığını düşünüyordum ki Cuma günü son anda Çağrı‘nın telefonla araması üzerine apar topar Bursa yollarına düştüm. 1 gün önce A. Hamdi Tanpınar‘ın Beş Şehir‘ni okumaya başlamam da ayrı bir tesadüftü. Yol boyunca kitabın “Bursa’da Zaman“ kısmını okudum. Öyle ya, Semih‘in “büyülenip de geleceksin“ dediği Yeşil Bursa hakkında önceden birkaç şey bilmekte yarar vardı.

Bursa’da adım attığım ilk yer Heykel oldu. Devlet Tiyatrosunun tarihi binası önünde Çağrı ve kardeşi Çağatay‘ı beklerken pandomimci sokak adamıyla epey bir yüz göz oldum :) Selanik evlerini andıran penceresi ve şirin yapısıyla kaldığımız otel çok hoşuma gitti. Genç Platform ekibi gayet güzel bir mekan seçmişti bize.

HEPİMİZ FARKLIYIZ PEKİ AMA NE KADAR EŞİTİZ?

Kısılıp kaldığımız sosyal çevrenin dışına çıktığımızda ya da ummadığımız bir anda alışık olmadığımız bir farklılıkla karşılaştığımızda tepkimiz ne olurdu? Lezbiyen bir kız arkadaşımız olsa, ev arkadaşımızın bir gay olduğunu öğrensek, zor durumdaki engelli bir vatandaşla karşılaşsak, türbanlı ya da mini etekli bir bayanın hakkını savunmaya kalksak içinde bulunacağımız ruh hali ne olurdu? Her zaman “dış görünüş değil içerik önemli“ diyebilir miyiz ya da yaşadığımız toplumdaki ırktan dile, inançlardan cinsiyet farklılıklarına karşı pek çok çeşitlilik karşısında aynı saygıyı gösterebilir miyiz?

İki gün boyunca farklı atölye çalışmalarıyla çeşitliliği, çeşitliliğe ne kadar saygı duyduğumuzu sorguladık. Tansiyon zaman zaman yükseldi çoğu zaman da eğlenceli dakikalar yaşandı. Sabahtan akşama kadar hepimiz çok eğlenmiştik ve ikinci günün sonunda yaptığımız değerlendirmede bu konuda hemfikirdik. En güzeli hepimiz birbirimizden farklıydık ama bir o kadar da birbirimizden farkımız yoktu. Ürün Atölyesi sonunda grup arkadaşlarımızla yazdığımız bir kartla bunun mesajını veriyorduk zaten: Farklıyız ama aslında aynıyız. Çünkü biz insanız!

Kısıtlı zamandan dolayı Bursa’yı çok fazla gezme ve görme gibi bir şansım olmadı. Buna rağmen Bursa’nın yeşili, tarihi ve manevi havası ruhuma işledi şüphesiz. Çok Çeşitliyiz çalışmasının en güzel getirisi elbetteki yeni dost ve kardeşlerimin olması oldu ki, bu hiçbir şeye değişilmez. Genç Platform hareketiyle dünyayı bile değiştirecek enerjiye sahip öyle harika bir ekiple tanıştım ki, onlara gıpta etmemem mümkün değildi. Çağrı, kardeşi Çağatay, kardeşim kadar sevdiğim Korhan ve Fatih, Yiğit, Ece Figen ve Erdem… Misafirperverlikleri, akıl almaz projeleri ve sosyal sorumluluk bilinçleriyle bu çocuklar bir muhteşemdi!

Batuhan, Esra, Saliha, Teo Teo Mesut ve Özdeş. Onlar da benim yeni arkadaşlarım. Katılımcılar ve ev sahipleri hem seviyeli hem de iyi olunca bu tarz organizasyonların tadına doyum olmuyor. Bursa garajından Aydın’a doğru yola çıkarken “iyi ki katılmışım“ dediğim bir çalışmaydı. Yeni şeyler öğrendim, yeni kazanımlar edindim. Bursa, unutma beni, unutamam seni :)

Bu Konuyla İlgili 81 Fotoğraf Var