Serdar Kuzuloğlu, kişisel blogundaki 4 Temmuz tarihli “Kendini Anlatabilme Sıkıntısı” başlıklı yazısında ‘kişisel blogunda en az bahsettiği şeyin kendisi olduğunu fark ettiği’ni yazıyor.

Kuzuloğlu, sosyal ağların neredeyse hemen hepsinde var ve paylaşımlarda bulunuyor. Ancak, bunların içinde “140 karaktere kısıtlı bir ortama öncelik vermek, aşırı anlam yüklemek” kendisine mantıklı gelmediği için en az Twitter’ı önemsediğine de vurgu yapıyor. Oysa en kıymet verdiği ve hakkında en çok bilginin yer aldığı yerin blogu olmasına rağmen takipçilerinin Twitter paylaşımlarını temel aldığından yakınıyor. {Yakındığına dair açıkça bir ifadesi yok ama ben böyle bir anlam çıkardım.}

Çoğu insan çoğunlukla ‘kendini anlatamama sıkıntısı‘ çekerken bazı insanlar da Kuzuloğlu’nun yazısının başlığındaki gibi “kendini anlatabilme sıkıntısı” çekebiliyor. Bu da belki çok dolu, çok donanımlı, çok entelektüel bir üsluba sahip olmak ya da Twitter’dan Facebook’a hemen her sosyal platformda çokça paylaşımda bulunuyor olmaktan kaynaklanıyor olabilir.

Bazen ben de kendimi “anlatabilmek”ten dolayı – aslında – anlatamama / anlaşılamama sıkıntısı yaşayabiliyorum. Tam da bu noktada itiraf etmem gerekirse blogdaki veya sosyal ağlardaki paylaşımlarımın bazen anlaşılmadığını düşünüyorum.

Kuzuloğlu, kişisel blogunda en az kendisini anlattığını söylüyor, bu durum benim blogum için tam tersi. Fakat internetteki platformlar arasında blogumun benimle ilgili konularda merkez olması konusunda Kuzuloğlu’yla hemfikirim.

Facebook, Twitter, Instagram gibi sosyal ağların bana ait olmadığının; kısıtlamalarının olduğunun, hesabımın tüm paylaşımlarımla birlikte sürpriz bir şekilde silinme riski olduğunun farkındayım. Sosyal ağlar karşısında bloglar popülerliğini yitirmiş hatta çoğu atıl duruma gelmiş olsa da benim için her zaman asl’olan blogum olacaktır.

Çünkü e-vren günlüğü tamamıyla bana ait ve burada kendimi daha özgür hissediyorum.

 facebook’evreni ] facebook sayfası ] twitter’evreni ] RSS abonelik