Tag / ümran boylu

by Evren Soyuçok

Beklenen Düğün…

Gece saat 00.30’da Harun‘un kardeşi Ümran‘la McDonalds’ın bahçesindeyiz. “Düğün güzeldi değil mi?” diyor. “Evet güzeldi, ben çok keyif aldım” diye cevap veriyorum. Yanıtım gayet samimiydi de içimde nedense tuhaf bir gariplik vardı. İnsanın en yakın dostunu evlendirmesi, insanın içini biraz burkuyormuş. Belki de bu hisse tek ben kapılıyorumdur. İnsanların evlendikten sonra eskisi gibi olmadığı tezini ısrarla savunanlardan mı etkilendim nedir bilmiyorum. Haftalardır konuşulan, hazırlığı yapılan düğün bir çırpıda olmuş bitmiş, hatta biz kalkmış Aydın’a gelip Harun’un kardeşiyle MilkShake içip yorgunluk bile atmışız :) Hayat ne kadar da özetten ibaret!

İnsan kendi düğününde en yakınındakini göremezmiş. Biz de Harun’la pek bir araya gelemedik. İnsan nereye yeteceğini, kime yetişeceğini şaşırıyor böyle zamanlarda. Neyseki damadımız halay çekerken gözlerimizle anlaşabildik. Ümran’a düğünün sonrasında Harun’la nasıl tanıştığımızı anlatıyorum içimde gereksiz bir hüzünle. Pamukkale Üniversitesi anfisindeyiz. “Ne kadar güzel, ne kadar efendi bir çocuk” diyorum. “Bu insan benim hayatımda mutlaka olmalı” derken, Harun elini uzatıyor bana: “Merhaba, Aydınlısın galiba. ben de…” Ve aradan 4 yıl geçiyor. Dört yılda onca şey yaşadık, paylaştık ancak onu benden önce dünya evine sokacağım hiç aklıma gelmezdi :)

by Evren Soyuçok

Dünya Evine Hazırlık

Hayatımdaki en önemli insanlardan birini, dostumu, kardeşimi dünya evine sokmaya {o da ne demekse} hazırlanıyorum. Gerçi ben düğün hazırlıkları aşamasında pek bir yardımda bulunamasam da bu sabah kız evinden gelen eşyaların taşınmasına yardım ettim :) Laf aramızda Harun, gelin sandığını kırdı :)

İncirliova tabelası ve Harun’un düğünü arasında bağlantı kurulamaz gibi görünse de şöyle izah edebilirim: Onca yıldır Harun’un evine gider gelirim her gün yanından geçtiğim İncirliova tabelasını nedense yeni farkettim ve Harun’un o beklenen teklifiyle önünde birkaç poz fotoğraf çekildim. Harun’un evi de tabelanın az ötesinde hemen sağda :) Gece Harun, kardeşleri Ümran ve İrfan beyefendilerle sabahladıktan sonra {ki yalan, hepsi cep telefonlarıyla meşguldü}, sabah kız evinden gelen eşyaları taşıdık, güzel bir kahvaltı yaptık ve Harun’la başbaşa onun damatlığını beğenmeye gittik. Düğün hazırlıkalrının en zor kısmı damatlık beğenmek gibi gelirdi bana ama Harun’daki boy postan mıdır yoksa gititğimiz yerdeki damatlıkların iyi modeller olmasından mıdır nedir bir iki denemeden sonra içimize sinen bir damatlık bulabildik. Hazır düğün dernekten söz açılmışken, “hani sen 2007 eylül’de evleneceğini ilan etmiştin, ne oldu vakit yaklaşıyor” diyenlere gülüp geçiyorum. Deniz Baykal ne zaman sözünü tuttu da Rodos’a yüzdü, ben de o gün sözümü tutup evleneceğim :)

by Evren Soyuçok

ÖSS Beni Gersene!

Sabaha karşı 05.30’da yatıp öğlen 12’de gözümü zor açtım. Uyku düzenim yerle yeksan. İçiyorum demli demli çayları, kendimi veriyorum kitaplarıma… Sabahı ediyorum sonra da :)

Öğleden sonra kütüphanedeyim. İki KPSS sorusu çözüyor, uzman kütüphaneci Ayşen ablamla 10 soruluk muhabbet ediyorum. 5 dakika ders, 55 dakika ara :) Bilmeyen de öğretmen olacağım sanır! Bugün Harun‘un kardeşleri İrfan ve Ümran‘a vakit ayırdım. ÖSS öncesi onlarla bir araya gelmek fena fikir değildi. Tabi bize Ayşen ablam da eşlik etti. Saat 6’ya kadar kütüphanede kalıp, memularla beraber kütüphaneyi kapatınca kendimi devlet memuru gibi hissettim. {Öyle ki Ayşen ablam KPSS’den sonra Çankırı‘ya AB projesine katılmam için bana 6 gün izin veriyor sonra kütüphane projesi için iş başı yapacağım. İlknur da yanıbaşımda :)} Neyse, sonra kendimizi attık yeme içmeye :) Ümran beyimiz sandviç ekmeklerini soğuk buldu, ortam kendisine gürültülü geldi, başı ağrıdı, gözleri acıdı, “su bardakları kirli, çaylar soğuk” dedi. “Haydi hesabı ödeyelim, gidelim” havaları… Oy oy oy! “İrfanım” dedim, “kardeşim” dedim, “bir dahaki sefere arkadaşı bir cami avlusunda bırak da öyle gel” dedim :)

Hayat boş, doldur doldur boşalt ne gezer! Yedik bitirdik seni ÖSS :)

by Evren Soyuçok

Bayram-ı Ramazan

Ramazan Bayramını, Kurban Bayramından daha çok sevmişimdir her zaman. Ramazan Bayramını hep iple çeker, büyük bir heyecanla beklerim. Ondan aldığım büyük hazzı, Kurban Bayramından alamam nedense. 

Her yıl olduğu gibi bu bayram da çok eğlendik ve güzel bir bayram geçirdik. Elime dijital fotoğraf makinemi alıp bol bol fotoğraf çektim. Bayramın en renkli anılarından biri ise şüphesiz dedemin objektifler karşısındaki sempatik tavırları ve pozlarıydı. Anneannemle birlikte verdikleri poz çok güzel bir hatıra olarak yerini aldı arşivimde. 

Bu yılın en büyük sürprizi ise bayramın üçüncü günü Ferit‘ in Denizli’den kalkıp ziyaretime gelişi oldu. Yaşadığım en büyük mutluluk bu oldu şüphesiz. Yaşadığım tek hayal kırıklığı ise şu an İzmir NATO’ da askerlik yapan Mustafa‘nın bana uğrayamadan İzmir’ e geri dönmesi oldu. 1 yılı aşkın bir süredir görüşemiyorduk. Bayram izni almıştı ama çıkan bir aksilik sebebiyle NATO’ ya geri döndü ve görüşemedik. 

Ve Harun… Yine Paşa’ sının elini öpmeye geldi :) Bu sefer kardeşi Ümran’ı da yanına alıp gelmiş. Zannediyorum kendisine ödünç verdiğim kitabı kaybetmesi skandalının ardından böyle bir güvenlik tedbiri aldı :) Neyse ki kitabın aynısını bulup almış da bayram günü elimi kana bulamadım :) 

Yeni imajımı ise kesinlikle Ziya’ya borçluyum. Zor beğenen, olumlu yorumları kıt Ziya, bu bayram bambaşka bir görüntüyle objektiflere poz vermeme vesile oldu. Demek ki arada bir “iyi yorumlar” işe yarıyormuş :) 

Bu bayram beni unutmayan:

Cihan ÇETİNKAYA, Bilal Emrah İBİL, Ali AKTAŞ, Ramazan TEKKOYUN, Osman ALCA, Yahya KONYALI, Semih KUM, Fatih SEVCİ, Hatice ASLAN, Halil SAMURKAŞ, Suzan GÖZÜKARA, İsmail TEKKOYUN, Durmuş Ali KAVAKLI, Muhammed SOYUÇOK, Elif YILMAZ, Meldanur BULUT, Ayşen ÖÇALAN, Nihal KILIÇ, Ayşe MACİT, Tuğba KOÇER, Salih GÜRBÜZ, Altan KOLBAY, Harun BOYLU, Ferit KAYA, Deniz ÇEVİK, İlknur KAVAS, Betül ATMACA, Evrim KEPENEK, Deniz ALPAY, Yonca ALTINDAL, Neşe ALTUNAL, Ayşe ERDOĞAN, Serkan ÖZKAN, Ahmet GÜZEL ve Mutlu YAVUZ‘ a sonsuz teşekkürler. 

Büyükler ziyaret edildi, gelen misafirler ağırlandı, hocaların yanına gidildi, en yakın dostlarla sohbetler edildi, hasret giderildi. Bir çırpıda geçip gitti bir bayram daha…